Obejrzałem ostatnio film "Into the wild", który został stworzony na podstawie książki o tym samym tytule, która to została napisana na podstawie prawdziwych przygód Christopher'a McCandless. W każdym razie idąc tropem tejże książki natkąłem się na pamiętnik internetowy Polaka, który również zafascynowany powieścią udał się w wyprawę po Alasce śladami głównego bohatera. Facet bardzo ładnie ubrał w słowa to czego ja nie umiem. Otóż trochę mnie boli kiedy to na licznym forach internetowych, telewizyjnych, czy w zwykłej rozmowie Amerykanie uchodzą za półgłówków i cwaniaczków. Pan Krzysztof Zajkowski napisał prawie dokładnie to co ja myślę, a juz na pewno dokładnie to co ja czuję:
"Często można spotkać się z opiniami, iż Ameryka to przeciętność i standardowość. Na pierwszy rzut oka tak. Takie same fastfudy, motele przy autostradach, supermarkety i w większości uśmiechy przeciętnych ludzi, którzy mają problem ze znalezieniem Polski na mapie. Z drugiej jednak strony Ameryka to kraj indywidualności oraz głębokiej Wiary, iż swoimi rękoma można dosięgnąć nieba i gwiazd, spełniając plany i marzenia dzięki swojej pracy - a nie dzięki znajomościom czy pomocy innych - i uporczywemu, na przekór wszystkim niepowodzeniom, dążeniu do przodu. To kraj małych kościołów gdzie ludzie szukają Boga i go znajdują, w porównaniu do starej zachodniej Europy gdzie diabeł już dawno zatrzasnął za ludźmi drzwi a teraz tylko głośno chichocze. To w końcu kraj gdzie możesz żyć tak jak uważasz to za stosowne a nie tak jak wypada czy wymagają od Ciebie inni. Trzeba tylko chcieć i nie wpatrywać się z ogłupioną miną w telewizję."
Sam się często na tym łapię, choć staram się być bardziej obiektywny niż kiedykolwiek, ale nie warto szufladkować ludzi na rasy, subkultury, a już w ogóle na narodowości. Nie mówię, że nie moża oceniać ludzi jako jednostek bo jakby się nie starać to i tak zawsze coś tam o kimś myślimy, ale nie moża tego uogólniać.
Na wymianie spotkałem ludzi (nie mam tu na myśli tylko Amerykanów), których polubiłem, a potem niektórych z nich pokochałem. Umocniłem się też w Wierze i rozwinąłem swoje zainteresowania jak i poglądy na świat, który okazuje się być bardziej przyjaznym i dobrym niż nam się wydaje na codzień.
Załączam kilka zdjęć, które dużo dla mnie znaczą.
PEACE!!!
.JPG)
8 komentarzy:
sto tysięcy razy chciałam Ci powiedzieć, że moglbys cos napisac, tak na koniec ;)
aczkolwiek bez mojeje pomocy sobie poradziles ;P
Figiel
krótko, zwięźle, ale jakże wyczerpująco i - faktycznie - podsumowująco. Nie każdy ma okazję do tego, żeby wreszcie pozbyć się stereotypów głupiego, tępego Amerykanina i poznać jego prawdziwą naturę. Tobie się udało i tego zazdrościmy Ci wszyscy! :) bo dla niektórych Ameryka to po prostu wysoce rozwinięty pod względem gospodarczym kraj, gdzie mieszkają trochę mniej rozwinięci Amerykańcy, grubi od McDonalda i mało rozgarnięci. I większość patrzy na nich przez pryzmat głupich amerykańskim filmów, gdzie idiotyczne dialogi przeplatają się z infantylnymi aktorami (którymi najczęściej są roztargnione blondynki i faceci myślący tylko o seksie). A dla Ciebie Ameryka to ogromna walizka wspomnień, spełnionych marzeń i doskonałych przygód! I o to w tej wymianie chodziło! Właśnie o to :*
Fajne podsumowanie i trafne spostrzeżenia :)
Super, ze miales okazje doswiadczyc czegos takiego ;)
pozdro
Zastanawiam się właśnie na jakich zasadach wyjechałeś z Polski? Jakie koszty musiałeś pokryć i czy osoba z innego kraju przyjechała do Ciebie podczas Twojego pobytu w USA czy pobytu w Polsce? I czy koniecznie trzeba przyjąć osobę z innego kraju?:D
Rotary youth exchange program - google wszystko wyjasni albowiem zasady, korzysci i wymogi sa obszernym tematem
Faktycznie, już wszystko wiem - dzięki :*:)
Świetne podsumowanie. Ująłeś w słowa to, czego ja nie mogłam jakoś sensownie w zdania ubrać po powrocie z wymiany.
dziękuję ;)
Prześlij komentarz